အိုဘယ္႔ ျခေသၤ႔ျမိဳ႔ေတာ္

"တီ တီ တီ တီ Door Closing"
ကိုလတ္တစ္ေယာက္ ၿမဳိ႕ပတ္ ရထားေပၚေရာက္ခ်ိန္တြင္ လြတ္ေနေသာ ထုိင္ခံုတစ္ေနရာစာသို႔ ၀င္ ထုိင္လုိက္ရင္း လက္ကိုင္ကြန္ပ်ဴတာကို ဖြင့္လို႔ အင္တာနက္မွ သတင္းမ်ား၌ ယခုလပိုင္းအတြင္း အၿမဲပါေနေသာ သတင္းတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္မိေလ၏။ ထုိသတင္းမွာ စကၤာပူႏုိင္ငံမွ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ၁၀၀၀ေက်ာ္ခန္႔ကို ျမန္မာႏုိင္ငံ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ လႈိင္သာယာစက္မႈဇုံရွိ Harddisk ထုတ္လုပ္ေသာ Seagate ကုမၸဏီတြင္ ခန္႔ထားရန္ သေဘာတူညီခ်က္စာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထုိးလုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ရုံးဆင္းခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရထားေပၚရွိ ခံုတုိင္းတြင္ လူအျပည့္ ပါရွိေသာ္လည္း မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ မတ္တပ္ရပ္၍ စီးႏွင္းလုိက္ပါရန္မလိုပါေလ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ျမန္မာ့ၿမဳိ႕ပတ္ရထားေကာ္မတီ၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ လူတုိင္းသက္ေတာင့္သက္သာ စီးႏွင္း လုိက္ပါႏုိင္ရန္ ခုံအေရအတြက္ႏွင့္ လူအေရအတြက္ ကိုက္ညီေသာအခ်ိန္တြင္ ရထားတံခါးမ်ားသည္ သူ႔အလုိလို ပိတ္သြားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သတင္းမ်ားကို ဖတ္ၿပီး ေၾကာ္ျငာမ်ားကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္သည္။ ထံုးစံအတုိင္း က်န္းမာေရးႏွင့္ညီညြတ္ေသာ လယ္ယာလုပ္ငန္း၊ စိုက္ပ်ဳိး ေမြးျမဴေရးအလုပ္ေၾကာ္ျငာမ်ားတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားအတြက္သာဟု ပါရွိၿပီး တေနကုန္တေနခန္းမတ္တတ္ရပ္၍ လုပ္ရေသာ၊ သို႔မဟုတ္ ထုိင္၍လုပ္ရေသာ ေန႔ဆုိင္းညဆုိင္းရွိသည့္ အလုပ္မ်ားျဖစ္သည့္ စက္ရုံမ်ား၊ ရုံးအလုပ္ေၾကာ္ျငာမ်ားတြင္ေတာ့ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားေလွ်ာက္ထားႏုိင္သည္ဟု ပါရွိသည္။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားဆိုရာတြင္ ကုိယ္ပုိင္သယံဇာတမထြက္ေသာ၊ ေျမေနရာအလြန္က်ဥ္းေသာ စကၤာပူႏုိင္ငံမွ စကၤာပူလူမ်ဳိးမ်ား ထိပ္ဆံုးမွ ပါရွိ၏။

စကၤာပူႏုိင္ငံသည္ တစ္ခ်ိန္က အေရွ႕ေတာင္အာရွ၊ အာရွမွာပါမက ကမၻာမွာပါ နာမည္ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံတစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္း ကမၻာ့စီးပြားပ်က္ကပ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ တျဖည္းျဖည္း နာမည္က်ဆင္းလာခဲ့သည္။ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ကမၻာ့စီးပြားပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ ကေမာက္ကမေတြျဖစ္ခဲ့ရ၍ ထုိအထဲတြင္ အေျခအေနအဆုိးရြားဆံုးဒါဏ္ခံရသည္မွာ စကၤာပူႏုိင္ငံပင္ ျဖစ္ေလသည္။ စီးပြားပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ ခၽြတ္ခ်ဳံက်ေနေသာ ႏုိင္ငံမ်ားသည္ မိမိတို႔ႏုိင္ငံသားမ်ားအတြက္ အရင္ဦးဆံုး စဥ္းစားၾကရေလသည္။ အစစအရာရာ ေစ်းႀကီးလွေသာ ထိုအခ်ိန္က ႏိုင္ငံသားမ်ား အလုပ္လက္မဲ့မျဖစ္ေရး၊ အစာေရစာေလာက္ေလာက္ငွငွရွိေရးႏွင့္ ေရမီး ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီရရွိေရး ႀကဳိးပမ္းေနခ်ိန္တြင္ မည္သည့္ႏုိင္ငံကမွ် ျပည္တြင္းထြက္ အစားအစာ၊ ေရ၊ မီးစသည္တို႔ကို ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားသို႔ တင္ပို႔ေရာင္းခ်ျခင္းမရွိေတာ့ပဲ ျပည္တြင္းတြင္ စြမ္းအင္ေလာင္စာရရွိေရးအတြက္ ဦးစားေပးစဥ္းစားေနၾကေသာေၾကာင့္ အစစအရာရာ ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားကို အားကိုးေနရေသာ စကၤာပူႏုိင္ငံသည္ အဆံုးရြားဆံုးအေနအထားတစ္ခုသို႔ ေရာက္ရွိေနေလသည္။

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွ ႏုိင္ငံေရးဘာသာရပ္ဆုိင္ရာပါေမာကၡတစ္ေယာက္ ေရးသားထုတ္ေ၀ထားေသာ ပထမကမၻာမွ တတိယကမၻာသို႔၊ "အိုဘယ့္ ျခေသၤ့ၿမဳိ႕ေတာ္"ဆိုသည့္ စကၤာပူႏုိင္ငံအေၾကာင္းေရးသားထားေသာ စာအုပ္မွာေတာ့ စကၤာပူႏုိင္ငံပ်က္သုန္းျခင္းအေၾကာင္းမ်ားကို

(၁) စကၤာပူႏုိင္ငံ၏ ဖခင္ႀကီးဟု လူသိမ်ားေသာ ဘိုးဘိုးလီမရွိေတာ့သည့္ ေနာက္ပုိင္းတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း အားနည္းလာခဲ့ၿပီး စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္က ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာကို သိမ္းယူခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း။
(၂) ႏိုင္ငံသားတုိင္း စစ္ပညာမသင္မေနရဟူေသာ ဥပေဒႏွင့္အတူ စစ္တပ္အတြက္ အသံုးျပဳေသာ ေငြေၾကးပမာဏမွာ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးမ်ားထက္ အဆမ်ားစြာသာလြန္ေနေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း။
(၃) ဘိုးဘိုးလီရွိစဥ္ကတည္းက က်င့္သံုးလာခဲ့ေသာ အေယာင္ေဆာင္ပါတီစံုေရြးေကာက္ပြဲမ်ားႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး နည္းပါးမႈမ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း။
(၄) ႏုိင္ငံေကာင္းက်ဳိးအတြက္ လိုအပ္ေသာ ပညာတတ္မ်ား အျခားႏုိင္ငံမ်ားသို႔ သြားေရာက္အလုပ္ လုပ္ကိုင္ေသာအခါျဖစ္ေပၚလာေသာ ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈျပႆနာမ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း။
(၅) ေရ၊ မီး မမွန္ေသာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတကာမွ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံမႈ နည္းပါးလာျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း။
(၆) ႏုိင္ငံသားမ်ား၏ လစာမ်ားမွ လစဥ္စုေဆာင္းေငြ(CPF)မ်ားကိုလည္း ကမၻာ့စီးပြားပ်က္ကပ္မွ ျပန္လည္ကယ္တင္ႏုိင္ရန္ ႀကဳိးစားရင္း စံုးစံုးျမႈပ္သြားျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း။
(၇) စစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ ဆိုးက်ဳိးမ်ားအျဖစ္ ႏုိင္ငံတကာ၏ ဖိအားေပးပိတ္ဆို႔မႈမ်ားေၾကာင့္ ေငြေၾကးမ်ားစြာ ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံခဲ့ေသာ Integrated Resort(IR)မွာ အလုပ္မျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း။
စသည့္အခ်က္ ၇ခ်က္ကို အေျခအျမစ္က်က် ေလ့လာေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားႏွင့္ တင္ျပထား၏။

ထိုအခ်က္မ်ားသာမကပဲ စကၤာပူႏုိင္ငံ၏ ခရီးသြားလုပ္ငန္းမွာလည္း ေနာက္ဆံုးဖြင့္လွစ္ေသာ Singapore Flyerႀကီး မၾကာခဏစက္ခၽြတ္ယြင္းမႈေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ Sentosa၊ Underwater worldတို႔ထက္ေကာင္းေသာ အပန္းေျဖစရာမ်ားသည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ တည္ရွိျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ထို႔အျပင္ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားမ်ား၏ အဓိက စိတ္၀င္စားမႈမ်ားမွာ ပိရမစ္မ်ား၊ တရုတ္မဟာတံတုိင္းႀကီး၊ အန္ေကာ၀ပ္ေက်ာင္းေတာ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ပုဂံဘုရားမ်ား၊ ဥေရာပမွ ေရွးေဟာင္းနန္းေတာ္မ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း စသည္တို႔ေၾကာင့္ စကၤာပူႏိုင္ငံ၏ ခရီးသြားလုပ္ငန္းသည္လည္း အေျခအေနတျဖည္းျဖည္း ဆိုးရြားလာခဲ့၏။

ဤကဲ့သုိ႔ စကၤာပူႏုိင္ငံ၏အေျခအေန စတင္ဆုိးရြားခ်ိန္၌ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ဒီမိုကေရစီလမ္းစဥ္ကို စတင္က်င့္သံုးခ်ိန္ႏွင့္ တုိက္ဆုိင္ခဲ့၏။ ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ မည့္သည့္စေတာ့ရွယ္ယာ ေစ်းကြက္တြင္မွ ပါ၀င္မႈမရွိျခင္း၊ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ အဆက္အဆံမရွိျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ကမၻာ့စီးပြားပ်က္ကပ္တြင္မပါ၀င္ခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်က္သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံတုိးတက္ေျပာင္းလဲရန္အတြက္ အဓိကက်ေသာ အခ်က္မဟုတ္ေပ။ ျမန္မာႏုိင္ငံေျပာင္းလဲျခင္းအတြက္ အေရးပါေသာ အခ်က္မွာ ကမၻာ့ႏုိင္ငံအသီးသီးတြင္ အေျခခ်ေနထုိင္ၾကေသာ ပညာတတ္ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားသည္ ကမၻာ့စီးပြားပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကၿပီး စစ္မွန္ေသာ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ထိုဒီမိုကေရစီစနစ္ႏွင့္အတူ ျမန္မာႏုိင္ငံတုိးတက္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထုသည္ တစ္ေသြးတည္း၊ တစ္သားတည္း ေန႔မအား၊ ညမအားႀကဳိးစားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္သာ ယခုျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ဤအေျခအေနသို႔ ေရာက္ရွိႏုိင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့ေသာ လူမ်ားတြင္ ကိုလတ္တို႔လို စကၤာပူႏုိင္ငံ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ႀကံဳရာက်ပန္းလုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကေသာ ျမန္မာမ်ား၊ ႏုိင္ငံတကာတကၠသိုလ္ႀကီးမ်ားတြင္ ပညာမ်ားသင္ယူခဲ့ေသာ ပညာတတ္ျမန္မာလူငယ္မ်ားလည္း ပါ၀င္ေလသည္။

ကိုလတ္တို႔ စကၤာပူတြင္ ရွိစဥ္က တစ္ရက္ကို စကၤာပူေဒၚလာ ၁၇ေဒၚလာသာ ရရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိမိသားစုကို ျပန္ပို႔ရန္ မဆိုထားႏွင့္ တစ္ကိုယ္ရည္သံုးစြဲရန္ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ပင္။ ထိုၾကားထဲ စကၤာပူတြင္ အလုပ္လုပ္ရန္အတြက္ ပြဲစားခကလည္း လတုိင္းျဖတ္ေသးသည္။ ယခုျမန္မာႏုိင္ငံရွိပြဲစားမ်ားမွာ အလုပ္သမားမ်ားထံမွ ပြဲစားခ တစ္ျပားမွမယူပဲ ကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရထံမွ အခေၾကးေငြမ်ားကိုသာ လက္ခံၾကသည္။ ကိုလတ္စကၤာပူတြင္ ေနထုိင္ခဲ့စဥ္က စိတ္အညစ္ဆံုးမွာ သြားေရးလာေရးႏွင့္ ေနထုိင္ေရးပင္ျဖစ္သည္။ သြားေရးလာေရးတြင္ အားထားစရာျဖစ္ေသာ SMRTမွာ ရုံးတက္ရုံးဆင္းခ်ိန္တြင္ အၿမဲျပည့္ၾကပ္ေနတတ္ၿပီး ေနထုိင္ရေသာ HDBအခန္းမ်ားမွာလည္း ယခုျမန္မာျပည္တြင္ေနထုိင္လွ်က္ရွိေသာ အိမ္ႏွင့္စာလွ်င္ အသက္ရႈေတာ္ေတာ္ၾကပ္ေလသည္။ ယခုေနထုိင္ေသာ အိမ္မွာ ေပ၅၀ပတ္လည္ ျခံ၀န္းေပၚတြင္ ၂ထပ္လံုးခ်င္းတုိက္ေလးျဖင့္ ေနျခင္းျဖစ္၏။

"တီ တီ တီ တီ Next Stop ေတာင္ဥကၠလာပ"

ေတာင္ဥကၠလာပ ဘူတာရုံသို႔ ေရာက္ေသာအခ်ိန္တြင္ ရုံးဆင္းခ်ိန္ျဖစ္၍ လူအမ်ားႏွင့္ စည္ကားေနသည္။

"Nasi Lemark, Nasi Lemark နရာခ်ပ္၊ နရာခ်ပ္၊ Mee Poh, Mee Poh Also နရာခ်ပ္၊ နရာခ်ပ္"

အိမ္အျပန္လမ္းေပၚရွိ လမ္းေဘးဆုိင္မ်ားတြင္ ညဖက္ပုိက္ဆံအပိုေလး ရရန္ အလုပ္လုပ္ေနၾကရရွာေသာ စကၤာပူႏုိင္ငံမွ တရုတ္လူမ်ဳိးမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ အင္း Nasi Lamark ပူပူ ေႏြးေႏြးေလး၊ အိမ္က သားနဲ႔ သမီးအတြက္ တစ္ခုခုေတာ့ ၀ယ္သြားဦးမွပဲ။ "One Nasi Lemark and one Hokkien Mee, take away" ဆိုၿပီး အိတ္ကပ္ထဲမွ ေလးရာက်ပ္ထုတ္ေပးလုိက္သည္။

"ငါတို႔ စကၤာပူမွာဆိုရင္ အစားအေသာက္ေတြကို ျပည္ပႏုိင္ငံေတြကပဲ တင္သြင္းရေတာ့ ဘယ္မွာ လတ္ဆတ္မွာလဲ။ ဒီမွာကေတာ့ ကန္စြန္းခင္းထဲကေန တစ္ခါတည္းခူးၿပီး ဟင္းထဲထည့္ခ်က္တာ။ စကၤာပူကို အဓိက စိတ္ကုန္တာကေတာ့ မီးပ်က္တာပဲကြ။ မီးပ်က္လို႔ ေရက်ေတာ့ ရွိလားဆိုေတာ့လည္း မရွိဘူး။ အစိုးရကေတာ့ သံုးၿပီးသားေရေတြကို NEWaterဆိုၿပီး Recycleအႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ReNEWaterဆိုၿပီးေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ငါတို႔ကေတာ့ ရြံ႔လို႔ မေသာက္ႏုိင္ဘူးေဟ့။ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံမွာ အဓိကလိုအပ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ေရ၊ မီးမွ မွန္မွန္ရေအာင္ မလုပ္ေပးႏုိင္တာ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ေသာက္အစိုးရကိုပဲ အျပစ္တင္ရမယ္နဲ႔တူတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီမွာက ေလေကာင္းေလသန္႔လည္း ရတယ္။ ငါတို႔ ေနတဲ့ ေမွာ္ဘီဖက္က အိမ္မ်ဳိး ငါ့ဒီတစ္သက္ စကၤာပူမွာဆို ေနႏုိင္မယ္ေတာင္ ထင္တာမဟုတ္ဘူး။ အခုလာမယ့္ တရုတ္ႏွစ္ကူးမွာ စကၤာပူကို မျပန္ပဲ ငါ့မိသားစုကို ျမန္မာႏုိင္ငံေခၚၿပီး Reunionညစာကို အိမ္ေနာက္ေဖးက ကြပ္ျပစ္ေလးမွာ စားမလားမွတ္တယ္ကြာ"လို႔ စကၤာပူလူမ်ဳိးေတြ ျမန္မာျပည္မွာ ေနရတာႀကဳိက္ၾကတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို အလုပ္ထဲမွ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ဦးျဖစ္သူ စကၤာပူလူမ်ဳိးတစ္ေယာက္က ဤကဲ့သို႔ ေျပာျပသည္။ စကၤာပူႏိုင္ငံမွ ေရႊ႕ေျပာင္းလာေသာ လူအမ်ားစုသည္ ျမန္မာမ်ားေနထုိင္ေသာ ၿမဳိ႕ထဲရွိအိမ္မ်ားတြင္ မေနႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ေမွာ္ဘီ၊ ေထာက္ႀကံ႕စေသာ ရန္ကုန္ႏွင့္ မနီးမေ၀းေနရာမ်ားတြင္ အဓိကေနထုိင္ၾကသည္။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုလတ္၏ သမီးက အေျပးထြက္လာၿပီး ႀကဳိလို႔ မိန္းမကေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္တြင္ ဟင္းခ်က္ေနရာမွေန၍ "ေမာင္ ျပန္လာၿပီလား၊ အိမ္ေရွ႕က သံပရာပင္က သံပရာသီးတစ္လံုးခူးလာခဲ့၊ စားပြဲေပၚမွာ သၾကားနဲ႔ ဆားခပ္ထားတဲ့ ေရခဲေရခြက္ အဆင္သင့္ပဲ၊ တခါတည္း ညွစ္ၿပီး သံပရာရည္ ေအးေအးေလးေသာက္လိုက္"လို႔ လွမ္းေအာ္ေဖာ္ရသည္။ သံပရာရည္ ေအးေအးေလး ေသာက္လိုက္ရင္း အေမာေျဖကာ သားကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကိုလတ္ စကၤာပူတြင္ ရုိက္ခဲ့ေသာ ဓါတ္ပံုမ်ားကို ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္ ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႔ရသည္။ စကၤာပူျမစ္ေဘးရွိ Merlionရုပ္ႀကီးကို ေနာက္ခံထားၿပီး ရုိက္ထားေသာပံု၊ Fullertonဟိုတယ္အေရွ႕တြင္ ရုိက္ထားေသာပံု၊ Esplanadeလို႔ ေခၚတဲ့ ဒူးရင္းသီးကပြဲရုံႀကီးေဘးမွာ ရုိက္ထားတဲ့ပံုေတြ။ Esplanadeဆိုမွ သတိရသည္။ ဟိုတေလာက စကၤာပူက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပို႔လုိက္တဲ့ အီးေမးလ္မွာ Esplanadeမွာ လာျပမယ့္ ျပပြဲေတြ မရွိေတာ့လို႔ အခု ကပြဲရုံမဟုတ္ေတာ့တဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီေအာက္မွာ ဒူးရင္းသီး အေရာင္းဆုိင္ေတြနဲ႔ အရမ္းကို စည္ကားေနတဲ့အေၾကာင္းေတြကို ဖတ္လုိက္ရသည္။ သားနဲ႔ သမီးက သူတို႔အေဖရုန္းကန္ခဲ့ရတဲ့ စကၤာပူဆိုတဲ့ ႏုိင္ငံကို သြားလည္ခ်င္ၾကသည္။ အင္း . . . ကေလးေတြကို တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ေခၚသြားဦးမွ၊ ဒါေပမယ့္ ဟိုမွာက ရာသီဥတုကမမွန္၊ ေနပူလုိက္၊ မုိးရြာလုိက္နဲ႔၊ MRTနဲ႔ Busေတြဆိုလည္း အခုေနာက္ပုိင္း အဲယားကြန္းမဖြင့္ႏုိင္ေတာ့ ဒီအတုိင္း အလံုပိတ္ႀကီး စီးလို႔ ျဖစ္ပါ့မလား၊ ပူစပ္ပူေလာင္နဲ႔ ဟုိတယ္မွာ မီးပ်က္တာေတြ ငါ့ကေလးေတြ ခံႏုိင္ပါ့မလား။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ လမ္းေဘး၀ဲယာက တခ်ဳံးခ်ံဳးတခ်ိန္းခ်ိန္းနဲ႔ ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ မီးစက္သံေတြပဲ။ ဆိုၿပီး ကေလးေတြအတြက္ ေတြးပူမိေသးသည္။ အင္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စကၤာပူကို တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ျပန္သြားခ်င္ေသးသည္။ ကိုလတ္တို႔လို စကၤာပူေရာက္ျမန္မာေတြ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကေသာ ပန္နီဇူလားပလာဇာႀကီးကို အဓိက ျပန္သြားခ်င္တာျဖစ္သည္။ အခုအခ်ိန္မွာ ျမန္မာဆုိင္မ်ား မရွိေတာ့ေပ။ ထိုအေဆာက္အအံုႀကီးကို ျမန္မာအစိုးရက ၀ယ္ခဲ့၍ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား စကၤာပူတြင္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကရပံုမ်ားကို အမွတ္တရျပသလို႔ထားသည္။ အဲဒီအေဆာက္အအံုကိုလည္း နာမည္ေျပာင္းထားလုိက္ၿပီ။ Peninsula Myanmar Museumတဲ့ေလ။ ကဲ . . . ။

ဇင္ကိုလတ္

၀န္ခံခ်က္။ ။ စာေရးဆရာမင္းလူ၏ ႏွလံုးသား ၃၈၀/၅၄ ၀တၳဳတုိ စာအုပ္ကို ဖတ္မိၿပီး ဤအေၾကာင္းေရးခ်င္စိတ္ေပၚ၍ ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။